„Adam-Ski” to szkółka sportowo-rekreacyjna, założona przez Adama i Małgorzatę Kamińskich w 2007 r. Nazwę wymyśliły dzieci podczas wyjazdu na nartyi tak już zostało.
„Adam-Ski” to gwarancja pracy na wysokim poziomie, poparta doświadczeniem i umiejętnościami. Naszym celem jest propagowanie zdrowego i aktywnego trybu życia wśród dzieci i młodzieży oraz zaszczepienie u nich potrzeby aktywności ruchowej.
Za podstawowe zadania stawiamy sobie:
– w umiejętny sposób docierać do dzieci i sprawić, że sport stanie się częścią ich codziennego życia,
– rozwijanie poczucia własnej wartości u dzieci,
– zapobieganie negatywnym formom zachowań,
– odciągnięcie dzieci od komputera, telewizora,
– rozwijanie nowych zainteresowań,
– zdolność samooceny,
– kontrolowanie siebie i swoich emocji,
-rozwijanie wysokiego poziomu motoryczności i świadomości ciała i ruchu.
Zajęcia szkółki „Adam-Ski” prowadzone są przez trenerów oraz instruktorów, którzy od lat są zaangażowani w sport i rekreację ruchową. Prowadzimy zajęcia z zakresu:
-nauki i doskonalenia jazdy na nartach
-nauki i doskonalenia pływania
-wspinaczki
-żeglarstwa
-wycieczek górskich
-gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej
-fitness, yogi i innych
NARCIARSTWO
Kiedy i w jakim wieku rozpocząć przygodę z nartami? Pierwsze kroki można stawiać już w wieku 3-lat, natomiast wymaga to ciągłej kontroli nad dzieckiem ponieważ dzieci w tym wieku nie potrafią rozróżnic sytuacji zagrożenia. Optymalnym wiekiem rozpoczęcia NOWEJ PRZYGODY z nartami jest wiek 4-5 lat, oczywiście w tym wieku nie ma różnic jeśli chodzi o płeć, zarówno chłopcy, jak i dziewczynki równie dobrze radzą sobie w nauce narciarstwa. Dzieci w tym wieku są bardzo otwarte na świat i nowe sytuacje, których doświadczają codziennie. Szczególnie interesujące jest dla nich narciarstwo, gdyż tu poznają naturę z zupełnie innej strony i czują, że nie są zależne od rodziców tylko same odpowiadają za siebie. Podczas nauki narciarstwa dzieci zaczynają uczyć się odpowiedzialności za siebie i innych (narciarze na stoku), co wydaje się niezwykle istotne.
Dziecko w wieku 4lat ma już na tyle dobrze rozwinięty aparat ruchu, czyli kości i stawy, że spokojnie może uprawiać narciarstwo, które jest wręcz zalecane, gdyż w zamian oferuje dziecku rozwój wielu cech motorycznych i osobowości ( wytrzymałość, siła, równowaga, koordynacja wzrokowo- ruchowa, percepcja, odwaga i wiele innych).
W szerszej grupie dzieci postępy w nauce jazdy na nartach są o wiele szybsze, gdyż pojawiają się wśród nich przyjaźnie oraz pierwsze rywalizacje, dzięki czemu dzieci wzajemnie się motywują, choć robią to nieświadomie. Będąc w większej grupie, dzieci są również odważniejsze, szybciej pokonują strach czy ewentualną niechęć, widząc rówieśnika zmagającego się ze śniegiem i nartkami. Na początku nauki najlepiej jest więc stosować różne formy zabaw, by zachęcić dzieci do jazdy na nartach. Pamiętajmy, że czterolatek nie zna pojęcia NAUKA, on chce się bawić a nie uczyć a my możemy to umiejętnie wykorzystać. Do zabawy nikogo nie trzeba zmuszać, zwłaszcza, jeżeli odbywa się w grupie rówieśników. Prędzej czy później każdy, nawet najbardziej oporny narciarz da się wreszcie przekonać.
Ciekawe jest również zjawisko naśladowania wśród dzieci. Czterolatki są w większości wzrokowcami a więc łatwiej jest im się uczyć podpatrując drugą osobę, drugie dziecko. Zaobserwowaliśmy, że dzieci łatwiej przyswajają sobie pewne elementy podpatrując kolegów, naśladując ich.
Bardzo ważny jest również czas, jaki dajemy dziecku na naukę jazdy na nartach. Niezbędna jest aklimatyzacja, bowiem nie każdy maluch dobrze zniesie przysłowiowe „rzucenie na głęboką wodę”. Czas wydłużony, nieograniczony czasem instruktora a także możliwość obserwacji innych dzieci jeżdżących na nartach.
Dzięki jeździe na nartach, dzieci poznają świat z zupełnie innej strony, poczuwają się do odpowiedzialności nie tylko za swoje „nartki”, lecz również za naturę, która ich otacza i dzięki której mogą szusować na stoku. Rozwijają swoją percepcję, czyli postrzeganie świata innymi zmysłami (rozwijają swoją wyobraźnię i horyzonty).
Wczesne próby narciarstwa rozwijają u dzieci koordynację wzrokowo- ruchową. Dla przykładu: 4letnie dziecko, które widząc przeszkodę, hamuje przed nią lub ją omija – rodzice są zdumieni i zachwyceni.
Równowaga to kolejna, oczywista umiejętność, którą dziecko w swoim wieku, będzie doskonale kształtować dzięki narciarstwu, a nawet już dzięki samej zabawie w butach narciarskich.
Doskonale kształtowana jest również wytrzymałość. Oczywiście należy pamiętać o stosowaniu odpowiednio długich przerw, gdyż jak wiadomo małe dzieci szybko się męczą, ale równie szybko się regenerują. Dlatego nie ma sensu wysyłać 4latka na 1,5 godzinną naukę jazdy z instruktorem, gdyż najprawdopodobniej po kilkudziesięciu minutach dzieciak potrzebować będzie chwili odpoczynku. Dodajmy do tego czas spędzony w kolejkach do wyciągu oraz czas jaki dziecko potrzebuje na aklimatyzację z nowa osobą i z nowa sytuacją w jakiej się znalazł.
Największym zagrożeniem na stoku dla naszych dzieci są inni dorośli narciarze. Upadki nie są tak groźne jak zderzenie z innym narciarzem! Małe dzieci upadają z niewielkiej wysokości, co w połączeniu z niewielka wagą i prędkością zmniejsza prawdopodobieństwo kontuzji. Dzieci wykazują dużą elastyczność, ich układ ruchu nie jest w pełni rozwinięty a więc odporny na kontuzje. Natomiast kontakt z rozpędzonym dorosłym może być przyczyną tragedii. Dlatego istotnym jest, aby nauka dzieci na nartach odbywała się w miejscu bezpiecznym, najlepiej odgrodzonym od głównych tras oraz w towarzystwie innych szusujących dzieci. Pozwala to na stworzenie sytuacji podobnej na stoku (obecność innych narciarzy) jednak dużo bezpieczniejszej. Należy dziecko przygotować do wyjścia na „prawdziwe” trasy, na korzystanie z wyciągu i naukę podstawowych zasad bezpieczeństwa. Ilu z nas pamięta, że przed ruszeniem w dół stoku należy spojrzeć w górę i sprawdzić czy droga jest wolna….?
Pamiętajmy, że dzieciom bardzo łatwo możemy wszczepić pasję, ale równie łatwo możemy je zniechęcić. Bądźmy, więc ostrożni podczas pierwszych prób i dajmy naszemu maluchowi potrzebny mu czas i bezpieczeństwo!
DEKALOG NARCIARZA
1. Wzgląd na inne osoby
Każdy narciarz powinien zachowywać się w taki sposób, aby nie stwarzać niebezpieczeństwa ani szkody dla innej osoby.
2. Panowanie nad szybkością i sposobem jazdy
Narciarz powinien zjeżdżać z szybkością stosowną do swoich umiejętności oraz rodzaju i stanu trasy i warunków atmosferycznych.
3. Wybór kierunku jazdy
Narciarz zjeżdżając z góry, dysponując większą możliwością wyboru trasy zjazdu musi ustalić taki tor jazdy, aby nie zagrażać narciarzowi przed nim jadącemu.
4. Wyprzedzanie
Wyprzedzać można zarówno po stronie dostokowej jak i odstokowej, po stronie lewej lub prawej, lecz w takiej odległości, która nie ograniczy wyprzedzanemu swobody.
5. Przejazd przez skrzyżowanie tras narciarskich
Narciarz zaczynając zjazd na trasie lub pólku narciarskim powinien sprawdzić patrząc w górę, w dół, czy nie sprowokuje tym niebezpieczeństwa dla siebie i dla innych. Identyczne postępowanie obowiązuje po każdym, nawet chwilowym zatrzymaniu się na trasie lub stoku.
6. Zatrzymanie się
Należy unikać zatrzymania się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach zwężeń i miejscach o ograniczonej widoczności. Po ewentualnym upadku narciarz winien usunąć się z toru jazdy możliwie jak najszybciej.
7. Podejście
Narciarz powinien podchodzić tylko poboczem trasy, a w przypadku złej widoczności powinien w zejść zupełnie z trasy. Takie samo zachowanie obowiązuje narciarzy, którzy pieszo schodzą w dół.
8. Przestrzeganie znaków narciarskich
Każdy narciarz winien stosować się do znaków narciarskich ustawionych na trasach.
9. Wypadki
W razie wypadku każdy, kto znajdzie się w pobliżu winien poszkodowanemu spieszyć z pomocą.
10. Stwierdzenie tożsamości
Każdy, obojętnie czy sprawca wypadku, poszkodowany, czy też świadek muszą w razie wypadku podać swoje dane osobowe.
PŁYWANIE
Dobre strony pływania” – opis zalet i niebezpieczeństw związanych z pływaniem
Powszechnie uważa się pływanie za jeden z najzdrowszych sportów. I jest nim rzeczywiście, jeżeli przestrzega się podstawowych zasad bezpieczeństwa i higieny. Ruch w wodzie, połączony z pokonywaniem znacznego jej oporu, harmonijnie kształtuje postawę ciała.
- Korekcyjne działanie ruchu w wodzie jest w coraz większym stopniu wykorzystywane w lecznictwie. Pływanie przyczynia się w szczególności do usuwania nadmiernych krzywizn kręgosłupa, lepszego wysklepienia klatki piersiowej, zwiększenia jej ruchomości oraz powiększania pojemności płuc.
- Pozioma pozycja ciała w wodzie w czasie pływania w dużym stopniu ułatwia pracę serca. Ponadto ciśnienie i prąd wody działają masująco na naczynia krwionośne i tym samym usprawniają krążenie krwi, powodując obfitszy jej dopływ do serca. Lepszy krwiobieg przyczynia się z kolei do wydajniejszego zaspokojenia zapotrzebowania ustroju w tlen. Duże potrzeby tlenowe ustroju w wodzie spowodowane są przyspieszeniem przemiany materii w czasie pływania.
- Hartowanie poprzez pływanie jest wypróbowanym skutecznym zabiegiem, choć nieumiejętne stosowanie go daje odwrotne rezultaty.
Mamo, tato ja chcę pływać!
Aby przyjemnie, pożytecznie i bezpiecznie spędzać czas nad wodą wraz z dziećmi proponuję rodzicom ścisłą współpracę aby kontakt waszych dzieci z wodą przyniósł pożądane efekty:
- umiejętność pływania
- zahartowanie dziecka
- harmonijny rozwój fizyczny
- polepszenie apetytu
- wiara we własne siły
- dostarczanie wielu emocji i radości
- pokonanie strachu przed wodą
- zdobycie „sławy sportowej”
Warunkiem uzyskania tych efektów jest systematyczny udział dziecka w zajęciach z pływania, co zależy w dużej mierze od Was Rodzice!
Pływanie jest jednym z ważniejszych czynników, który zapobiega i leczy wady postawy Waszych dzieci. Przeziębienie bez gorączki nie jest powodem opuszczania lekcji pływania, a wręcz przeciwnie udział w lekcji uodparnia i hartuje. Twoje dziecko uniknie nieszczęśliwego wypadku nad wodą, jeżeli nauczy się pływać. Być może udział w zajęciach pływania ujawni talent sportowy Waszego dziecka.